آئین مستان

با تو سر شد همۀ خاطره هام
منو میشناسی یا نه

دیگه از دوری تو تاره چشام
منو میشناسی یا نه

نمیدونم اگه باز حرم بیام
منو میشناسی یا نه

یه چِشَم اشک و یه چِشَم خونه
کی میگه دوریت برام آسونه

فقط اونی که حرمو دیده
حال امروزِ منو میدونه

ابی عبدالله ابی عبدالله...

بگو آروم بشه آشوبه دلم
 میبریم حرم یا نه

میبینی دو ساله که منتظرم
میبریم حرم یا نه

شده خواب من حرم حرم حرم  
میبریم حرم یا نه

داره روزامون سپری میشه
دلی بیچاره است که هوایی شه

داره میسوزه همه هستیمون
دوری از ارباب خودِ آتیشه

ابی عبدالله ابی عبدالله...

نمیدونم که به نوکریت آقا
قبولم کردی یا نه

کاش میگفتی که میون روضه هات
قبولم کردی یا نه

جزو لیست زائرای کربلات 
قبولم کردی یا نه

هرکی تو عالم تو رو دوس داره 
اربعین آقا بین زُوّاره

دل من قرصه آخه میدونم
کربلای من با علمداره

ابی عبدالله ابی عبدالله...

گفتم: بذار بیام، گفتی: نه
گفتی: نیا پیشم،  گفتم: چشم

خیلی دوست دارم، با اینکه
دارم تَلَف میشم، گفتم: چشم

من اشتباه کردم
شاید برا همین نمیخوای منو
 آخه گناه کردم

خیلیا رفتن کربلا و‌
 من فقط نگاه کردم
 فقط نگاه کردم

یعنی امسالم
به ما نمی‌رسید یه کربلا

یعنی راست راستی
باور کنم گفتی نیا

چجوری باور کنم
گفتی نیا

حالا منم و اتاقمو مستأصل
کاشکی بگیری سراغمو حداقل

آه آه آه! جاموندم
آه آه آه! واموندم

گفتم: که کوله مو می‌بندم
گفتم: میام طریق، اما نه

خواب و خیال شده دیدارت
بی تو نمیتونم، تنها نه

بگو چیکار کنم؟
از دست این همه فاصله
من کجا فرار کنم؟

دنیا رو بعد تو واسه خودم
باید مزار کنم
بگو چیکار کنم؟

دل من تنگه، برای شلوغیای موکبا
دل من تنگه، برای چاییِ عراقیا

یعنی امسالم
به ما نمی‌رسید یه کربلا

یعنی راست راستی
باور کنم گفتی نیا

حالا منم و اتاقمو مستأصل
کاشکی بگیری سراغمو حداقل

آه آه آه! جاموندم
آه آه آه! واموندم

دوباره حال قلبمو نگات عوض کرد

مسیر زندگیم روضه هات عوض کرد

کسی منو نخواست ولی تو‌ دادی راهم

همیشه وقت بی کسی شدی پناهم

آقا سلام میشه به من اجازه بدی بازم بیام

دیگه تموم میشه همه ی دلتنگیام

با رویای بین الحرمین

خیلی خیلی دلتنگم حسین

آقام، آقام، آقام، آقام ای.........
منو صدا بزن بده راهو نشونم
شور میزنه دلم نشه که جا بمونم
غریبم اما خوبه باز یه آشنا هست
همش میگم هر چی بشه امام رضا هست
عمرم سلام مثل همیشه حاجتمو از تو می خوام
بنویس اربعین مو که من هم بیام عشقم سلام
سلطان قربون معرفتت
یادم میمونه معرفتت
آقام، آقام، آقام، آقام ای.........
دوباره اربعین و این همه مسافر
بمیرم این شبا بقیع نداره زائر
کریم آقامو یه دنیا زیر دینش
ببین که زائرش رو بخشید به حسینش
آقا حسن شلوغ باز کنار حسین
اما حسن غریب خونه علی و زهرا حسین
کاش می دیدم آماده بقیع
کربلا هستم یاد بقیع

آقام، آقام، آقام، آقام ای.........

دل من، به یاد تو چله نشینه
یکی از پیاده های اربعینه
محبتت سرشت من، زیارتت بهشت من
شهید شدن به عشق تو، ایشالله سرنوشت من
خسته م، شبیه حر از این بار گناه
موندم، چیکار کنم با این روی سیاه
ای کاش شهید تو بشم با یه نگاه
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))
نفسام، تا جون دارم نذر تو باشه
نکنه دلم یه دم از تو جدا شه
عشق و غم تو مثل خون، جاریه تو رگم حسین
این نفسارو نمی خوام، اگه یه روز نگم حسین
دل رو، می خوام برای آتیش غمت
چشمو، برای گریه کنج حرمت
جون رو، برای جون دادن پا علمت
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))
به خدا، جواب خوبیا بدی نیست
زیر پا، جای گل محمدی نیست
این نفسای آخره، اسم خدا رو میبره
خدا می‌دونه اون گلو، بوسه گه پیمبره
خنجر، کجا و بوسه بر حنجر تو
پیش، نگاه خسته خواهر تو
ای کاش، سرت به روی نیزه سر تو
((یابن الزهرا، کربلایی کن این دل را))

به راهِ ولایت، خوش آن کس که شود فداییِ تو

قلوبِ محبین، بُوَد مَضطرُ و کربلاییِ تو

سلامِ ما به کام خشک و عطشان

سلامِ ما به پاره هایِ قرآن

سلامِ ما به آن پیکرِ غرقِ خونِ عریان ..

توکه یوسفِ مصطفی بودی

توکه جانِ خیر النسا بودی

بگو از چه رو در مسیرِ شام

هلالِ رویِ نیزه ها بودی ..

حسین جان .. حسین جان ..

منم عبد و اسیر و مبتلایت

دلِ من .. دلِ من ..

گره حورده به عشقِ کربلایت

همیشه .. همیشه ..

بُوَد حُبُّ الحُسین عزتُ و جاهم

حسین جان .. حسین جان ..

ببین درمانده ام، بده پناهم

تویی تمامیِ دار و ندارم

شود بی تو سیاه روزگارم

به زیرِ تیغِ عشقت عاقبت جان می سپارم

به قربانِ آن ماهِ رخسارت

دلِ عالمی شد گرفتارت ..

مرا کن فداییِ راهِ خود

قسم بر دو دستِ علمدارت

علمدار .. علمدار ..

چه شد دستِ علمگیرِ بلندت

برادر .. برادر ..

چی اومد سرِ اَبرویِ کمندت

پاشو پشت و پناهِ حرمِ من

پاشو تنها سپاهِ حرمِ من

پاشو دشمنا هستن تویِ راهِ حرمِ من

کنارِ برادر زمین خوردم

جلو چشمِ لشکر زمین خوردم

شده علقمه مثله پشتِ در

درست مثلِ مادر زمین خوردم

چه ساده، منو راهیِ کربلات کردی

پیاده، بازم تا دلِ خیمه هات آوردی

دلم رو، دوباره بردی ...

دلم میره تا اسم تو می شینه رو لبِ من

چشام می باره و آروم نمی گیره تبِ من

تویی رویایِ شیرینِ هر شبِ من ...

ای عشقِ شورانگیز، ای شورِ آتش خیز ..

حسین، حسین، حسین جان ..

چه آسون، شکارِ دلِ بی‌قرار کردی

دلم رو، به داغِ حرمت دچار کردی

تو با من، چه کار کردی

دلم غرقِ تمنّاته سَرِ من خاکِ پاتِ

چِشایِ من یه عمرِ از شهیدایِ نگاتِ

همیشه رویِ پیشونیم غبارِ کربلاتِ

بی تو سرگردونم، من با تو آرومم ..

حسین، حسین، حسین جان

نفسهام، حراجِ نفسایِ سینه زن هاس

سَرِ من، فدایِ شورِ عشقِ بی کفن هاس

فدایِ زینبِ تنهاس ...

میونِ روضۀ تو میشه حال ما پریشون

چه شیرینه غمِ عشقت برایِ این دلِ مجنون

دلم میخواد بیام پیشِت ای آقا جون ...

مجنونِ مجنونم، از عشقت میخونم ..

حسین، حسین، حسین جان ..